In ‘Gedraag je’ volgen we Alexandra Braza. Een 23-jarige studente die het slachtoffer wordt van een serieverkrachter. Ondanks dat ze doodsbang is dat hij terugkomt en opnieuw zal toeslaan, is ze vast besloten om hem te pakken. Alleen, ze heeft zijn gezicht niet gezien.
En wat doe je als de dader erachter komt en alleen nog maar pure haat voor je koestert?
‘Een spel van maskers’ gaat over Ben Tarranto. Een tiener wiens leven een drastische wending neemt. Van de een op de andere dag wordt hij ingewijd in ‘De Zilveren Vos’. Een organisatie van moordenaars waar ook zijn vader lid van is.
Alles verloopt vlot tot hij naar Firenze moet om zijn opleiding af te maken. Daar wordt het al snel duidelijk dat vertrouwen dodelijk kan zijn in dit spel van maskers.
Never say Never
In ‘Draco’ volgen we het verhaal van Rowan, een meisje van twaalf jaar oud dat in De Verenigde Drakenlanden woont. Samen met haar draak Gideon is ze twee handen op één buik. Maar dan gebeurt er iets verschrikkelijks waardoor het leven van Rowan voorgoed verandert. Ze is zo van slag dat ze beslist nooit meer iets met draken te maken willen hebben. Tot ze op een dag Draco ontmoet.
Ik had nooit gedacht dat schrijven in groep zo leuk kon zijn.
‘De meeste dromen zijn bedrog’ zei Marco Borsato ooit eens in één van zijn liedjes. Persoonlijk ben ik het daar niet volledig mee eens.
Vaak kunnen mensen met een beperking taken die voor ‘normale’ mensen haast niets zijn, moeilijk of zelfs niet uitvoeren.
We laten ons hoofd echter niet hangen. We kunnen voor onszelf zorgen… met wat hulp.
Kort nadat ik leerde schrijven op school, ontdekte ik al snel dat het iets was dat ik wilde blijven doen. Ik kon me er volledig in uitleven.
Al zo lang ik me kan herinneren, hou ik ontzettend veel van zingen.
Soms ontmoet je lotgenoten op de meest onverwachte momenten.