Categorieën
Zingen

Liefde voor zingen

Al zo lang ik me kan herinneren, hou ik ontzettend veel van zingen.

Het begin

Al zo lang ik me kan herinneren, hou ik ontzettend veel van zingen.

Toen ik klein was, zong ik al vrolijk alle mogelijke kinderliedjes mee. Van ‘in een klein stationnetje’ tot de liedjes van K3.

Pas toen ik negen of tien jaar oud was, ontdekte ik de muziekschool. Ik was ontzettend blij. Eindelijk kon ik doen wat ik zo graag wilde: zingen.

Jammer genoeg, kon ik mijn eerste jaar nog niet meteen starten met zangles. Ik moest eerst een jaar notenleer volgen zodat ik meer bekend raakte met de verschillende noten en toonsoorten.
Gelukkig kon ik daar al wel een beetje zingen tijdens de samenzang.

Uitlaatklep

Toen ik mijn eerste jaar notenleer had afgerond, was ik super blij. Ik kon eindelijk starten met zangles.
Al vanaf de eerste les werd ik zo wat verliefd op mijn nieuwe hobby. Maar ik wist niet wat voor grote rol het zou gaan spelen in mijn leven.

Het werd één van mijn belangrijkste uitlaatkleppen. Altijd als ik niet zo lekker in mijn vel zat, begon ik te zingen en dan verdwenen de nare gevoelens als sneeuw voor de zon.

Ik zong, net als vroeger, haast elke dag.
Met nummers op de radio die ik kende, of nummers die ik op YouTube opzocht.

Groeien & onzekerheid

De jaren daarna groeide ik steeds meer. Niet alleen werd ikzelf ouder en volwassener, ook mijn stem en songkeuze groeiden met me mee.
Van kinderliedjes ging ik naar liedjes uit films zoals Mary Poppins of De kleine zeemeermin.

Maar met mijn groeiende stem, groeide ook een soort van onzekerheid. In het begin was ik me daar niet erg van bewust. Iedere keer dacht ik dat het stress was voor een optreden.
Dat bleek een foute gedachte te zijn.

Het was faalangst. Dat had ik door toen ik voor het eerst een black out had tijdens een optreden. Toen ik op het podium stond, werden de zenuwen me te veel. Dat zorgde ervoor dat ik bij elk foutje, hoe klein ook, stilviel en begon te huilen.

Angst overwinnen

De faalangst hield me een tijd lang in zijn greep. Ik kon hem met moeite onder controle houden. Ondanks de angst, bleef ik zingen. Alleen werd ik steeds kritischer op mezelf en mijn kunnen.

Dit ging door tot ik recent een nummer uit de film ‘Hercules’ had gezongen. Het nummer heette ‘Go the distance’ en raakte me op een vreemde manier.

Voor ik begon te zingen, stelde ik me kort voor en vertelde ik waar het nummer dat ik ging brengen over ging. Als bij toverslag voelde ik de angst en stress langzaam verdwijnen.

Toen de piano begon te spelen, was ik er klaar voor. Ik keek recht voor me en begon te zingen van zodra ik mocht beginnen. Terwijl ik zong, voelde ik de liefde die ik voelde bij mijn eerste les weer door mijn aderen stromen.

Vanaf die dag, was de liefde voor één van mijn favoriete hobby’s teruggekeerd en hij was, en is, sterker dan ooit.

Singing is a feeling you can’t explain