Categorieën
Bijzondere Ervaringen

Boo(s)tcamp

Soms ontmoet je lotgenoten op de meest onverwachte momenten.

Soms ontmoet je lotgenoten op de meest onverwachte momenten.

Ontdekking

Vier jaar geleden, toen ik 15 jaar was, was ik met mijn moeder in het ziekenhuis voor een jaarlijkse controle. Meestal duurde het even voordat de dokter er was. Zo ook die dag. Om de tijd wat te doden, was mama wat door verschillende tijdschriften aan het bladeren. Daar lag een folder tussen van een boo(s)tcamp voor kinderen van mijn leeftijd, met een beperking. Deze folder liet ze aan me zien. Toen ik hem zag, keek ik vol ongeloof naar mijn moeder. Dit kon toch niet waar zijn?

Het was geen droom. Er bestond echt een kamp voor kinderen die net als ik waren. Ik kon het nog steeds niet geloven. Eindelijk kreeg ik de kans om lotgenoten te ontmoeten.

Inschrijven

Een paar dagen nadat we de folder hadden meegenomen, vroegen mijn ouders me of ik aan dat kamp zou willen deelnemen. Daar moest ik niet lang over nadenken. Natuurlijk wilde ik dat.

Zo gezegd, zo gedaan. Met behulp van de informatie op de folder schreven mijn ouders me in. Nu konden we alleen nog maar wachten.
Dat wachten werd al snel beloond. De organisatie van het kamp vroeg ons om eens langs te komen voor een gesprek. Tijdens dat gesprek kregen we veel informatie over hoe het kamp juist in elkaar zat. Zo kreeg ik ook te horen dat ik het enigste meisje ging zijn. Dat schrikte me echter niet af. Ik zou mijn mannetje wel kunnen staan.

Het kamp

Op de dag van vertrek was ik enorm zenuwachtig. Hoe ging het zijn? Zou ik het wel leuk vinden? Ga ik me op mijn gemak voelen? Al deze vragen schoten als op hol geslagen vliegtuigen door mijn hoofd. Ik werd er haast gek van.
Bij aankomst verdwenen deze gedachten echter als sneeuw voor de zon. We werden erg warm onthaalt door de begeleiders. Dat zorgde ervoor dat ik me al een heel stuk meer op mijn gemak voelde.

Na een poosje begonnen ook de andere kampleden te arriveren en was het tijd voor mijn ouders om te vertrekken. Nu was het kamp echt begonnen.

Nieuwe dingen leren

Toen iedereen zich aan elkaar had voorgesteld, begonnen we al meteen aan de eerste activiteit. Het was een boo(s)tcamp, dus dat betekende dat we alles praktisch zelf moesten doen met zo min mogelijk hulp van de begeleiding. In het begin was dat best wel ongemakkelijk. Ik was mijn hele leven niet anders gewend dan hulp krijgen bij alles wat ik deed. En plots moest ik alles alleen doen. Hoewel ik niets liever wilde dan leren om zelfstandig te zijn, vond ik dat wel erg spannend.

Gelukkig waren de begeleiders erg meegaand en hadden ze enorm veel geduld. Maar wat ik het allerbelangrijkste vond, was dat ze ons aanmoedigden om dingen zelf te doen. Dat maakte het veel leuker om nieuwe dingen te leren. Dankzij de aanmoedigingen heb ik bijvoorbeeld geleerd om mijn schoenveters zelfstandig te kunnen strikken.

Plezier en nieuwe vrienden

Naast het leren van nieuwe dingen, is het kamp ook bedoeld om plezier te hebben en het maken van nieuwe vrienden. Aan plezier is er nog nooit gebrek geweest. We gaan fietsen, kajakken of naar een hoogteparcours, slapen een nacht in een tent, gaan zwemmen en nog veel meer. Er is geen dag voorbijgegaan dat ik me heb verveeld.
Aan alle edities waar ik aan heb deelgenomen, (4 tot nu toe) heb ik niet alleen nieuwe kennis overgehouden. Elk jaar leerde ik opnieuw andere lotgenoten kennen.

Ik weet nog hoe ik er het eerste kamp over dacht. ‘ik ga hier echt geen vrienden maken’ Wat heb ik toen fout gedacht. Van het eerste tot het laatste kamp dat ik tot nu toe heb meegedaan, heb ik stuk voor stuk super lieve mensen leren kennen. Sommige daarvan zijn nu goede vrienden die ik nooit meer zou kunnen missen.

Onvergetelijke tijd  

Misschien had je het al door, maar sinds mijn 15de ga ik elk jaar terug op dit boo(s)tcamp. Ze hebben de naam ook niet voor niets gekozen. Voor mij is dit een kamp dat kinderen met een beperking een boost of duwtje in de rug geeft om niet op te geven en te blijven doorzetten. Elk jaar weer leer ik nieuwe dingen en mezelf steeds meer respecteren. Dit jaar gaat het kamp jammer genoeg niet door wegens Corona. Hoewel ik dat enorm jammer vind, blijf ik positief. Alles wat ik dit jaar heb gemist, ga ik volgend jaar dubbel en dik inhalen door extra hard te genieten.