Categorieën
Recensies

Daigho

Sometimes, life can go in unexpected directions

Sometimes, life can go in unexpected directions

“Daigho” vertelt het verhaal van de zeventienjarige Daigho die op de wereld Ayra leeft. Na een vreselijk ongeluk neemt zijn leven een drastische wending. Plots kan hij in een wezen met grote grijsblauwe vleugels veranderen.

Hij is verplicht om te vluchten en komt terecht op de Aarde. Hoewel hij weer zijn menselijke vorm heeft en vriendschap sluit met Fay, wil hij terug naar huis. Opzoek naar antwoorden.

Waarom verandert hij in een monster? Wat heeft hij te maken met een donker gevaar dat langzaam in Ayra opstaat? En vooral… zal zijn leven ooit nog hetzelfde zijn?

Het begin

Vanaf het allereerste woord is het boek erg mysterieus opgebouwd. Het is op zulke manier geschreven dat je steeds meer vragen krijgt en de antwoorden koste wat het kost wilt ontdekken.

Na de proloog maakt het boek een sprong in de tijd. We komen dan terecht in het heden en maken voor het eerst kennis met Daigho. Het hoofdpersonage.

De opbouw van het verhaal

Het verhaal is opgebouwd uit verschillende ‘blikken’ van de meest belangrijke personages Dit was in het begin even wennen, omdat ik zelden boeken met meer dan 2 perspectieven lees.

Hoewel het verhaal niet vanuit de ik-persoon wordt vertelt, ontdek je wel hoe de belangrijkste personages het verhaal beleven. Dit vond ik erg aangenaam lezen en gaf naar mijn mening een perfecte meerwaarde aan het verhaal.

Tot de laatste pagina blijft er een mysterieus kantje aan het verhaal hangen. Dit zorgt voor een ongelooflijk sterke aanloop naar het einde en je letterlijk op het puntje van je stoel doet belanden.

De auteur heeft ontzettend veel actie en een verbluffende meeslependheid in het verhaal weten te verwerken, waardoor het voelt alsof je echt in het verhaal word getrokken en eerder een film aan het kijken bent in plaats van aan het lezen.

De personages

De personages zijn erg sterk neergezet. Zo sterk dat ik me bij elk personage een zeer duidelijk beeld kon vormen. Zelfs al was het een ‘gesloten personage’.

Vanaf het eerste moment dat ik hem ontmoette voelde ik een enorme sympathie voor Daigho. Latoya heeft hem letterlijk prachtig neergezet en een ontzettend grote groei laten doormaken.

Vanaf het prille begin, had ik ook meteen een bloedhekel aan enkele personages. De grootste hekel gaf ik aan Cass, de Voorman van de Veiligheidsdienst en zijn zoon Penn. Wat zij Daigho hebben aangedaan haalde me letterlijk het bloed vanonder mijn nagels.

Een ander personage waar ik meteen haat voor voelde, maar echt zware haat was de echte antagonist Dissius. Elke keer als ik over hem las wilde ik het liefst van al in het boek springen en hem eigenhandig afmaken. Wel moet ik toegeven dat hij krankzinnig goed is neergezet.

Het laatste personage dat mijn aandacht trok, was Fay. Zij voelde in het begin best vreemd om te lezen, maar naarmate ik verder las maakte ook zij een heel mooie groei door.

Latoya heeft me aangenaam weten te verrassen met haar personages. Ze waren allemaal ontzettend echt, wat het filmeffect in het boek nog meer deed toenemen.

Wat ik erg leuk vond

Wat ik al meteen erg leuk vond, was dat sommige hoofdstukken echt lazen als een trein. Voor ik het wist had ik vijf hoofdstukken gelezen terwijl het voelde als twee.

Deze snelheid bleef aanhouden doorheen het hele verhaal. Dit vond ik letterlijk zalig. Het voelde echt alsof ik een film keek.

Wat ik helemaal geweldig vond, waren de verschillende verassende wendingen die het verhaal heeft. Vaak gebeurde het dat ik een bepaalde gedachte of beeld voor me had, en dan twee pagina’s werd dat volledig in de war gestuurd.

Een ander aspect dat ik heel leuk vond om te lezen, was toen Daigho op de aarde terecht kwam. Alles werd beschreven op de manier hoe iemand die nooit op de aarde is geweest de dingen beleefd.

Wat me erg verraste

Latoya heeft me met Daigho verschillende keren aangenaam weten te verrassen. Zo heeft het verhaal een ijzersterke plottwist die het hele verhaal in een ander daglicht plaatst.

Daarnaast is er nog een andere onverwachte wending, maar om deze te ontdekken raad ik je aan om het boek te lezen 😉

Algemene mening

Dit boek behoort zonder twijfel op mijn lijst van favorieten. Bovendien staat hij bovenaan op mijn lijst van favoriete fantasy-verhalen.

Latoya heeft een prachtige wereld gecreëerd en er een oersterk, letterlijk magisch verhaal aan verbonden. Ik heb er enorm van genoten.

Jammer genoeg zijn er twee kleine minpuntjes dat me ervan weerhouden om deze parel 5 sterren te geven. In het verhaal worden de mannen, en dan in het bijzonder de antagonisten, afgeschilderd als erg vrouwonvriendelijk.

Er gebeuren ook best heftige dingen in, die voor sommige mensen als trigger ervaren kunnen worden. Hierdoor ben ik van mening dat een triggerwarning misschien wel op zijn plaats was geweest. Zodat de lezer niet voor onaangename verassingen komt te staan.

Ondanks deze puntjes heb ik enorm van het boek genoten en geef ik het boek een welverdiende 4,5/5 sterren.


Boek: ‘Daigho’
Auteur: Latoya Morris
Genre: Fantasy
Uitgeverij: https://www.hamleybooks.be/